เมื่อวานเป็นวันดีๆวันหนึ่งที่อยากบันทึกไว้ครับ เป็นวันที่มีพี่ๆ มาเยี่ยม มีเพื่อนๆ แวะมาที่ร้าน หลายๆ คนเดินทางมาจากแดนไกล โดยมีจุดหมายคือ Note a Book เพื่อมาพบเจอ พูดคุยกัน เลือกสมุดเล่มที่เธอชอบ เย็บสมุดที่เธออยากได้ด้วยตัวเอง และซื้อสมุดบางเล่มเพื่อฝากใครสักคนที่อยู่ในความทรงจำเสมอ
สำหรับผมในฐานะเจ้าของร้าน ผมปลื้มใจมากมาย เป็นความสุขที่ไม่รู้ว่าจะเขียนอย่างไรให้ได้เท่าที่ใจรู้ พลันนึกถึงตัวเองที่เคย (และยัง) มีเป้าหมายในใจว่า ถ้าได้ไปที่นี่นะ จะต้องไปร้านนี้ให้ได้ ถ้าได้ลงกรุงเทพฯ นะ จะต้องไปเยือนร้านนั้นสักครั้ง วันหนึ่งกลับกลายเป็นว่า ร้านของเราได้กลายเป็นร้านนั้น ได้กลายเป็นจุดหมายของนักเดินทาง มันเป็นความรู้สึกที่เกินบรรยายจริงๆ
มันรู้สึกดีและได้พลัง กับสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ การทำร้านสมุดให้ดี การรักษาบางสิ่งบางอย่างไม่ให้เลือนหาย การได้เป็นส่วนหนึ่งของงานศิลปะในเชียงใหม่ และสุดท้ายพบว่า มีคนเห็นคุณค่าของมันนะ มีคนชอบสิ่งที่เราทำ และคอยผลักดันอยู่ข้างหลังเสมอ
มันก็มีบางครั้งที่ผมคิดไปว่า กว่าใครสักคนจะเข้ามาที่ร้าน เขาได้อ่านเรื่องราวของเรา เขาได้ศึกษางานของเรา จ่ายค่าตั๋วเครื่องบินแสนแพง จ่ายค่ารถอีกทอดกว่าจะถึงร้าน เราได้ให้บริการเขาดีไหม ได้พูดคุยหรือดูแลเขาเป็นอย่างดีหรือเปล่า บางคราวที่ยุ่งๆ ผมก็คลาดการพบเจอที่น่าเสียดาย หรือบางคราที่ลูกค้าหลายคนมาพร้อมกันก็ได้แต่เพียงทักทายไม่กี่คำ บางทีผมรู้สึกเศร้าที่เป็นเช่นนั้น แต่มาคิดอีกครั้ง มันก็คือธรรมชาติของมัน มันคือความจริง และทุกสิ่งที่ได้แสดงออกไป นั่นคือตัวตนของเรา และไม่จำเป็นจะต้องเศร้าใจอะไรอีก
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามา คุณคือพลังของผมและพลังที่ทำให้ร้านไปต่อได้ ขอบคุณใครหลายคนด้วยเช่นกันที่ส่งกำลังใจให้เสมอ แม้ไม่พบเจอก็เข้าใจได้ และขอบคุณพื้นที่บ้านข้างวัดด้วย ที่ทำให้ผมมีร้าน ทำให้ผมได้พบเจอทุกคนที่แวะมาหา
แล้วเจอกันอีกนะ
โน้ต ศุภชัย
โน้ต อะ บุ๊ค
15.05.2562
