เป็นช่วงเวลาที่ต้องใช้ความอดทนอย่างฟุ่มเฟือย และแม้จะพยายามคิดบวกเพียงใดก็ตาม หัวใจก็พาลท้อลงไปบ้าง นั่นก็เป็นเรื่่องดีอยู่ประการหนึ่งคือเรายังคงมีหัวใจที่สัมผัสความจริงได้ และไม่โกหกตัวเอง
เชียงใหม่อาจจะเปิดแล้วในเวลาอันใกล้ แต่การเดินทางยังไม่อนุญาต เราจึงยากที่จะพบกัน และที่ร้านอาจจะได้เปิดให้สายลมได้ลูบไล้สมุด เพื่อจะแอบกระซิบความคิดถึงแผ่วเบา
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่อยากพร่ำเพ้อถึงความลำบาก เพราะฉันรู้ว่าเธอก็ไม่ต่างไป ขออนุญาตเพียงคิดถึง ยามนี้ฉันอยู่กับความสงัด และอนุญาตให้ใจได้เดินทาง และคำว่าคิดถึงของฉันคือคิดถึงจากใจ ฉันคิดถึงเธอ
และเราคงได้พบกันอีก ฉันเชื่อแบบนั้น จากวันที่ฉันไม่อาจจะจินตนาการได้เลยว่าสมุดจะพาฉันมาถึงตรงนี้ ถึงวันนี้ฉันมาไกลเกินฝันแล้ว และถ้ามันจะไม่เหลืออะไร ฉันยังเหลือเธอ และฉันยังเหลือสมุด และฉันยังเหลือเรื่องราว ฉันจึงยังไม่ยากแค้น
อดทนนะ ทุกคน ใช้ความอดทนเยอะๆ เป็นสิ่งเดียวที่อนุญาตให้เธอใช้มันฟุ่มเฟือยได้ และหากอยากร้องไห้ก็จงร้อง เพราะเธอก็คือเลือดเนื้อที่มีสัมผัส ไม่จำเป็นต้องฝืนยิ้มในวันที่เธอเศร้า ขอเพียงเธออดทน และทำสิ่งที่เธอทำได้ และจงมีหวัง ความหวังจะทำให้เธอยืนอยู่
และแม้ว่าเราจะต้องประหยัดทุกอย่าง เพื่อจะผ่านช่วงเวลาแบบนี้ ก็จงบอกตัวเองว่า เรายังคงฟุ่มเฟือยกับความอดทนได้เสมอ นั้นเป็นการดีทีเดียว ที่จะได้มือเติบในช่วงเวลาคับขัน เราอาจคิดได้ว่าเราเป็นเศรษฐีแห่งการอดทนก็ย่อมได้
เอาล่ะ นอนกันเถอะ พรุ่งนี้ยังคงมีแดดเช้า และถ้าไม่ได้ไปไหน ปล่อยให้แดดอาบไล้ผิวกายบ้างก็ดี ปล่อยให้สายลมลูบไล้ใบหน้า จริงๆ แล้วเราก็ไม่ได้รีบหรอก พอไปถึงสักที่เราก็ยังสงสัยว่าเรารีบทำไม
เอาล่ะ นอนจริงๆ ละนะ
อยากให้เธอฝันถึงฉัน
ฉันจะฝันถึงเธอ
โน้ต